Mateusz Popielak – Layers of Fear
Nie jestem graczem horrorów, powinienem to napisać na wstępie. Przez moje ręce przeszło kilka tytułów, jednak nigdy nie zagłębiałem się bardziej w ten gatunek. Tym, który zapadł mi w pamięć było Layers of Fear. I dzisiaj, przeniesiemy się do psychodelicznego świata pełnego obrazów, które niewiadomo czemu, wywołują u mnie nieprzyjemne uczucie.
Layers of Fear to pierwszoosobowy horror psychologiczny, stworzony przez krakowskie studio Bloober Team. Wydawcą gry jest Aspyr. Data wydania to 16 lutego 2016 roku. Tytuł, dostępny jest na Windowsa, Linuxa, OS X, PlayStation 4, Xbox One oraz Nintendo Switch, gdzie na ostatnią konsolę, premiera odbyła się 21 lutego 2018 roku.
Fabuła
Głownym bohaterem jest chory psychicznie malarz. Akcja ma miejsce w XIX wieku. Celem naszego bohatera, jest ukończenie obrazu, który jest jego największym dziełem. Naszym zadaniem, jest zebranie wszystkich składników, dzięki którym będziemy w stanie ukończyć obraz. Na pozór, wydaje się to proste zadanie. Jednak cała nasza droga, z każdą sekundą będzie stawać się coraz dziwniejsza. Podróż, pełna psychodelicznych wizji, będzie opowiadać nam historię naszego bohatera. Ze względu na to, wymagane jest nasze całkowite skupienie – historia nie jest podana graczowi na tacy. Musimy zrozumieć co dzieje się wokół nas i wspomagać znajdywanymi notatkami. Wraz z fabułą, pomieszczenia, w których już byliśmy będą się zmieniać. W bardzo dobry sposób prezentuje to problemy psychiczne naszego bohatera, który nie potrafi poradzić sobie z rzeczywistością.
Jak się w to gra?
Layers of Fear, to horror, którego akcja rozgrywa się z perspektywy pierwszoosobowej. Naszym zadaniem jest eksploracja „żywego” domu, czy raczej umysłu malarza. Poruszamy się po pokojach, i otwieramy drzwi, przejścia, szafki czy podnosimy przedmioty. W grze znajduje się kilka zagadek logicznych, jednak nie są one zbyt wymagające, i to raczej odskocznia od ciągłego tułania się po wielkiej posiadłości. Nie posiadamy paska życia, strachu ani niczego takiego. Nie mamy również broni. W późniejszej fazie gry, przy gorszym stanie psychicznym bohatera, możemy „umrzeć” przy zbytniej ingerencji w jego halucynacje. Muzyka wprowadza dobry nastrój a ze względu na ciągłe próby zrozumienia, co dzieje się w grze jesteśmy dodatkowo skupieni co powoduje, że jumpscare’y potrafią zadbać o szybsze bicie serca. Nie jest ich jednak wiele, a ich „jakość” nie powoduje chęci wyłączenia tego tytułu.
Oprawa audiowizualna
Muzyka, której twórcą jest Arkadiusz Reikowski, wprowadza niepokojącą atmosferę. Są to utwory klasyczne, i w dobry sposób przedstawiają XIX wieczną twórczość. W połączeniu z warstwą wizualną gry, da się poczuć, że poruszamy się po wiktoriańskiej posiadłości. Obrazy znajdujące się w pokojach wywołują wrażenie, że najpierw zastanawiamy się „co to jest” a po chwilii, nie chcemy jednak dalej przyglądać się dziełom psychicznie chorego malarza. Zmiany w pomieszczeniach powodowane psychozą głównego bohatera wyglądają bardzo dobrze, a kontrast między początkowym, stonowanym wyglądem pokoji, a wytworem wyobraźni protagonisty, jest bardzo dobrze widoczny.
Podsumowanie
Dla kogoś, kto nie gra w tytuły z gatunku horror, Layers of Fear, było ciekawą przygodą. Klimat psychodeli, i surrealizmu odpowiednio budował napięcie. Gra nie jest wypełniona straszakami, i o klimat bardziej dba całokształt – połączenie warstwy wizualnej z muzyką, i fabuła. Gra jest stosunkowo krótka, co sprawia, że nie musimy męczyć się z jej ukończeniem. Dla kogoś komu przyjdzie na myśl, zagranie w krótki horror – dzieło Bloober Team, to naprawdę dobry wybór.
