Opowiadania o morzu zabierają nas w niesamowitą podróż na pokłady wszelakich statków. Przygody opisane przez A. Nowikowa-Priboja dostarczają wielu emocji oraz obrazują nam radziecką rzeczywistość.
O autorze
Aleksiej Nowikow-Priboj to radziecki pisarz, często nazywany wybitnym. Specjalizował się w tematyce marynarskiej. Swoje pierwsze literackie próby podejmował jako jeniec Japończyków. Został pojmany podczas bitwy pod Cusimą, która stała się źródłem inspiracji dla późniejszych dzieł literackich. Powieść Cusima została doceniona i odznaczona Nagrodą Stalinowską. Pierwsze opowiadanie o życiu na morzu zostaje opublikowanie w 1911 roku z pomocą przyjaciela Maksyma Gorkiego. Podczas pobytu u Gorkiego na wyspie Capri Aleksiej pisze szereg opowiadań, które zostają później wydane w zbiorze Opowiadania o Morzu (1917r.). Pisarz tworzył zbiory, szkice i artykuły dla gazet i czasopism. Pracował także nad większym dziełem Kapitan pierwszej rangi, jednak nie zdążył go dokończyć. Zmarł w 1944 roku.
Rosyjska surowość
Opowiadania przenoszą nas do świata przygód na morzu, nie są to jednak te kolorowe, wakacyjne przeżycia. Zdecydowana większość opisuje nam szorstki i nieprzewidywalny świat marynarki. Dzięki wyjątkowemu talentowi do tworzenia opisów, dostajemy ogromną dawkę dosłownych obrazów. Autor nie skłania się ku metaforom czy załagodzeniom brutalnej rzeczywistości. Z pewnością jest to celowe działanie oraz pokłosie przeżytych chwil podczas służby. To pierwszy wymiar opowieści Nowikowa. W drugim surowość otaczającego świata zderza się z historiami zwykłych ludzi.
Bohaterowie prawdziwi
Zbiór Opowiadania o morzu charakteryzuje się narracją pierwszoosobową. Historie często mają formę pamiętników, zwierzeń czy sprawozdań z życia bohaterów. W związku z tym zdarzają się dygresje zaburzające bieg wydarzeń. Opowiadania o morzu to opowiastki ludzi przebywających na statkach, wspominających służbę czy życie przed nią. Istotnie, chwytają za serce, wywołują w nas poczucie niesprawiedliwości i przygnębienia. Wydaje się, że zbiór jest lekturą ciężką i wpędzającą nas w złe samopoczucie. Bez wątpienia posiada on kilka posępnych cech, jednak nie brakuje w nich uśmiechu, zadowolenia z pracy i służby.
Kapitan pierwszej rangi
Niemal połowę książki zajmuje niedokończona nowela Kapitan pierwszej rangi – ostatnie dzieło Aleksieja Nowikowa-Priboja. Opowiada ona losy Zachara Psałtyriowa, który służył z narratorem w jednym plutonie od czasów rekruta. Podobnie jak poprzedni bohaterowie, i Zachara został dokładnie opisany, a historia jego życia była na przemian wzruszająca i przerażająca. Mężczyzna zaskarbił sobie moją sympatię, ponieważ wyróżniał się z otaczającego go tłumu, miał w sobie urok, jakiego potrzebuje każdy główny bohater.
Kolejna książka znaleziona na strychu! Nadzieja umiera ostatnia – Znalezione na strychu
