Świat z dnia na dzień rozwija się coraz szybciej. Nie zatrzymujemy się i żyjemy w ciągłym biegu. Co chwilę odkrywane są nowe gwiazdy, które zakrywają poprzednie Warto czasem zwolnić i powrócić do starych, zapomnianych już artystów.
Adolf Dymsza
A właściwie Adolf Bagiński, nazywany przedwojennym królem polskiej komedii. Urodzony w 1900 roku w Warszawie aktor kabaretowy szybko zdobył popularność. Do dziś uznawany za jednego z lepszych komików w historii Polski. Początkowo grał w małych teatrach, a w międzyczasie udzielał lekcji tańca. W wieku 25 lat rozpoczął karierę w teatrze Qui Pro Quo, co przyniosło mu ogromną sławę. Do 1939 roku zagrał w ponad 20 filmach dźwiękowych. W czasie wojny grał w jawnych teatrach, za co później został ukarany przez ZASP. Do końca swoich lat nie schodził już ze sceny, aktorstwo było jego powołaniem życiowym. W 1938 roku, wraz z zaprzyjaźnionym Eugeniuszem Bodo, zagrał główną rolę w popularnym wtedy filmie Paweł i Gaweł.
Jan Kiepura
Polski śpiewak i aktor, który urodził się w 1902 roku w Sosnowcu wyróżniał się wśród innych artystów, dzięki swojemu głosowi. Odnosił międzynarodowe sukcesy zarówno w kategoriach muzycznych, jak i filmowych. Jan Kiepura miał ciężkie początki, ponieważ ojciec nie pochwalał jego pasji i nalegał, aby został prawnikiem. Zmuszany do studiowania prawa na Uniwersytecie Warszawskim, mimo wszystko uczęszczał do szkoły muzycznej. Po latach spędzonych w Teatrze Wielkim zaangażował się do jednego z wiedeńskich teatrów. Zainteresowanie nim było tak ogromne, że w ciągu kilku następnych lat występował już w Paryżu, we Włoszech, a nawet w Chicago. Kiepura był bardzo demotywowany i wyśmiewany przez wielu krytyków, jednak to nie powstrzymało go przed spełnianiem marzeń, dzięki czemu prasa nazywała go królem tenorów. Zarobione pieniądze wydał na budowę hotelu Willa Partia w Krynicy Zdroju.
Aleksander Żabczyński
Uwielbiany przez kobiety amant filmowy, urodził się w 1900 roku w Warszawie. Jeden z najwybitniejszych aktorów filmowych, teatralnych i kabaretowych dwudziestolecia międzywojennego. Podobnie jak Kiepura, namówiony został do studiów prawniczych. Po niezaliczonym semestrze rozpoczął działalność w Warszawskiej Szkole Gry Sceniczno-Filmowej Niny Novilli. Przez lata grał w Teatrze Wielkim i Teatrze Narodowym, a po czasie wyjechał do Lwowa, gdzie również odnosił sukcesy. Kiedy powrócił do Warszawy zdobył jeszcze większą sławę, przez udziały w filmach dźwiękowych. Dzięki swojej urodzie i aparycji najczęściej grał postaci miłosne, przez co zdobył serca wielu kobiet. Największy sukces przyniósł mu film Ada! To nie wypada!.
