Wygraj książkę „Nie ma jak przyszłość” Michaela J. Foxa

Optymizm rozwijam codziennie ciesząc się z małych rzeczy, medytując, dostrzegając piękno otaczającej nas przyrody

W jaki sposób rozwijam swój optymizm? Poprzez docenianie pozornie drobnych, nieistotnych spraw, a także takich, które na pierwszy rzut oka uznawane są za oczywiste. Chodzę. Co z reguły uznaje się za oczywistość – często nie zdajemy sobie sprawy z tego, że tak naprawdę w ułamku sekundy może się to zmienić, i to niekoniecznie z naszej winy. Swój optymizm rozwijam, ciesząc się chwilą i starając się w każdej znaleźć coś pięknego i radosnego, choć czasem jest to niełatwe zadanie. Ten świat pędzi, gna jak szalony, jesteśmy wręcz poddawani działaniu wielu bodźców i myślę, że prawdziwą sztuką i całkiem przydatną umiejętnością jest zatrzymanie się na chwilę gdzieś w tym pędzącym świecie. Tak właśnie rozwijam optymizm. Spóźniłem się do pracy? Ok, nie pierwszy raz, ale zapewne też nie ostatni – myślę, uśmiechając się, bo pewnie mój szef nie jest jeszcze tego świadomy. Podjąłem złą decyzję? Cóż, należy pogodzić się z konsekwencjami, a z tej lekcji wyciągnąć wnioski na przyszłość, czyli – juhuuu! Będę mądrzejszy i sprytniejszy! 😊 Czasy, w których żyjemy nie są łatwe i niejednokrotnie naprawdę nie jest łatwo patrzeć na niego z optymizmem. Myślę, że kluczem jest dostrzeganie w tym wszystkim takich właśnie drobnych spraw: śpiewu ptaków usłyszanego gdzieś w centrum dużego miasta, uświadomienia sobie w upalny dzień, że -ech, ale przecież trochę jednak czuć powiew wiatru! A jak jeszcze pielęgnuję optymizm? Staram się codziennie zrobić coś dobrego dla innych i nie są to wielkie rzeczy, ale choćby niepozorne – takie, jak przytrzymanie komuś drzwi od autobusu czy wciśnięcie guzika dla pieszych na przejściu, gdy wiem, że z drugiej strony nie działa i ta biedna osoba będzie stać tam całą wieczność. Nie oglądam też telewizji, a wiedzę czerpię ze zweryfikowanych źródeł. Latem optymizmem napawa mnie smak truskawek i nie potrafię odmówić sobie przyjemności ich kosztowania. Jakkolwiek by to nie zabrzmiało, wierzę, że pozytywizm wynika też z naszego nastawienia i kiedy bywa ciężko, myślę sobie, że nie może być ciągle źle. Nie żyjemy na tym świecie tylko dla siebie, ale przede wszystkim dla innych i optymizmem napawa mnie fakt, że mogę komuś pomóc, zrobić coś dla innych. Miło jest otrzymywać prezenty, ale ich dawanie jest jeszcze większą przyjemnością, dlatego dzielę się bezcennym darem, jakim jest krew. Ta świadomość, że ktoś dzięki mnie czuje się lepiej lub być może nawet uratowałem mu życie, dodaje mi mnóstwo energii i wiary w ten świat. Słyszy się wiele o tragicznych sytuacjach, różnych nieszczęściach. Ale optymizm polega w dużej mierze i oparty jest właśnie na wierze i ufności, że dzięki trudnym i niełatwym doświadczeniom coś się zmieni – może kolejna napaść spowoduje, że ludzie odważniej będą reagować, będąc świadkami takich sytuacji? Pomimo też wielu trudnych chwil, które już za mną, nigdy nie straciłem wiary w człowieka. I ta myśl, że wciąż są na tym świecie dobrzy ludzie, napawa mnie chyba największym optymizmem – że w świecie pełnym kłamstw, hałasu i chaosu – wciąż są jeszcze ludzie, którzy mają po prostu dobre serce. Pozdrawiam.