Chociaż przetrwanie listopada i grudnia mamy już na liście zadań odhaczone, to do lata jeszcze kawałek drogi. Ale spokojnie. Dla znudzonych zimowaniem mamy coś, co otuli na moment skórę lipcowym ciepłem i wypełni przestrzeń wonią świeżo skoszonej trawy. Przedstawiamy bogate w witaminę D książki z motywem lata.
Pomarańcze w śniegu
Lekka, nacechowana humorem, momentami autoironiczna literatura podróżnicza. Pomarańcze w śniegu. Pierwsza zima na Majorce to dzieło szkockiego pisarza Petera Kerra, który spisuje przeżycia związane z przeprowadzką na hiszpańską wyspę. Quasi pamiętnik obnaża trudy przystosowania się do zgoła innej kultury, a także zawierające się w owych próbach gafy.
Książka nie tylko rozbawi czytelnika do łez, ale oczaruje opisami wdzięków Majorki. Z każdą kolejną stroną, sad na urokliwej wsi staje się coraz żywszy, a zapach pomarańczy wyraźniejszy. Wdzięczna kreacja hiszpańskiej przyrody odrywa czytelnika od otaczającej go rzeczywistości i zaprasza do świata cytrusów, upału i suszonej trawy. To pozycja idealna nie tylko na wakacyjny wyjazd, lecz również jako remedium na bolączki związane z mrozem i szarością.
W gorącym słońcu skąpana
Nie ma nic bardziej pokrzepiającego dla zmęczonego ducha, niż wodzenie palcem po dolnej części mapy Europy i wyobrażanie sobie wypoczynku we włoskim klimacie. Region Apulia oferuje wszystko, czego zapragnie dusza – począwszy od turkusowego morza, a kończąc na wąskich alejkach, w których można by gubić się bez końca.
Gdzieś dalej, gdzie indziej Dariusza Czai to eseje niespieszne, wnikliwe, naładowane włoskością aż po brzegi, ale jednak z dozą dystansu. Autor przygląda się Apulii nie przez pryzmat popularnych atrakcji turystycznych, lecz dokonuje analizy regionu z uwzględnieniem historii, przemian, a przede wszystkim stawia pytanie: dlaczego? Dzieło Czai nie mieści się w jednej definicji gatunku i chociaż nie jest przewodnikiem, to zdecydowanie warto sięgnąć po tę pozycję przed wizytą na południu Włoch. Uwaga, w niejednoznacznej Apulii bardzo łatwo się zakochać.
Muminkowe lato
Chociaż te małe, białe stworki przypisujemy do dziecięcych uciech, to uniwersum Muminków jest również doskonałą propozycją dla dorosłych. Tego, kto jeszcze się o tym nie przekonał, zapraszamy do pochylenia się nad Latem Muminków. Skromna objętościowo lektura idealnie nadaje się na chłodne popołudnie. Wspomnienie beztroskich wakacji miesza się z na pozór banalnymi, lecz uniwersalnymi wartościami, takimi jak przyjaźń, miłość, czy lojalność.
Lato Muminków to piąta część kultowej serii autorstwa Tove Jansson. Fabuła skupia się wokół powodzi, która niszczy marzenia o spokojnym lecie i stawia Muminki w nieznanej dotychczas sytuacji. Dom, znany jako ostoja miłości i spokoju, zamienia się w pływający teatr. Jansson wprowadza w muminkowe uniwersum nową postać. Emma, pasjonatka spektakli, pomaga bohaterom zrozumieć, czym jest teatr. Jak zwykle, powieść zawiera w sobie niejednoznaczności i daje szerokie pole do interpretacji. Nie ma bowiem jedynie dobra i zła, a to morał, o którym i dorosłym zdarza się zapomnieć.
Trawa, mleko, słońce
Kąkol Zośki Papużanki jest niczym wehikuł czasu. Cofamy się o dorosłość i nastoletniość, by jako dziecko jeszcze na moment wrócić do wakacji na wsi. Przemieszczanie się między kolejnymi linijkami tekstu to istna synestezja. Słychać śpiew ptaków, czuć zapach trawy i skoszonego zboża, a w oczach mimowolnie pojawiają się rażące promienie słońca, pozostające jako ciemne, nieregularne kształtem plamy jeszcze na chwilę po odwróceniu wzroku.
Kraina mlekiem i miodem płynąca, pozwala ponownie odpowiedzieć na pytania o tym, co w życiu jest istotne. Poprzez figurę dziecka spędzającego swoje nie do końca beztroskie wakacje na wsi, autorka stawia obok siebie wartości takie jak oddanie rodzinie czy przynależność do grupy. Urocza, momentami smutna, ale w ostatecznym rozrachunku wartościowa powieść, na pewno przemyci do styczniowych wieczorów odrobinę słońca.
