Na przełomie XIX i XX wieku bardzo modne stały się powieści z motywem walki dobra ze złem. Bram Stoker połączył tą tematykę z wampiryzmem i wydał chyba najsłynniejszą gotycką powieść wszech czasów. W 1897 roku światu ukazał się Dracula.
Hrabia
Książka zaczyna się od dziennika Jonathana Harkera, który zmierza do Transylwanii, by sfinalizować zakup posiadłości w Londynie przez hrabiego Draculę. Przez kolejne dni jest gościem, a następnie więźniem w zamku, który niejednego odstraszyłby samym swoim upiornym wyglądem. Ledwo udaje mu się ujść z życiem, ale ostatecznie wraca do Anglii, gdzie dzieje się większość akcji horroru. Poznajemy narzeczoną Harkera – Wilhelminę oraz jej przyjaciółkę – Lucy. Ta druga staje się ofiarą wampira, któremu udaje się dostać do Londynu na statku. Zakochany lekarz prosi o pomoc w leczeniu kobiety swojego mistrza – Abrahama Van Helsinga. Holenderski profesor widząc stan Lucy, domyśla się, że przyczyną jej złego samopoczucia jest coś nadprzyrodzonego.
Kołek w serce
Dracula jest powieścią epistolarną, czyli składającą się tylko z listów, pamiętników, ewentualnie notatek prasowych. Dzięki temu czytelnik poznaje nie tylko dalsze losy bohaterów, ale ich przemyślenia, obawy i emocje. Książka oddaje klimat Londynu sprzed ponad stu lat. Dostajemy również wspaniałe opisy Transylwanii, Karpat i samego zamku Draculi. Dzięki tym ostatnim, początek powieści, kiedy Jonathan Harker odwiedza hrabiego, jest idealną wizytówką gatunku powieści gotyckiej. Poza tym, samą powieść czyta się z narastającym niepokojem, nawet jeśli doskonale się wie, jaki będzie miała ona koniec.
Moda na krwiopijców
Dzieło Brama Stokera nie tylko na zawsze zapisało się na kartach historii jako klasyka grozy, ale i rozpowszechniło wizerunek wampira jako bladego, tajemniczego arystokraty. Autor inspirował się przy tym zarówno książką Johna Polidoriego The Vampire, ale i Carmillą Sheridana Le Fanu. Z Carmilli zapożyczył jedną, bardzo ważną cechę Darculi. Wampir Stokera jest pełen żądzy, a oprzeć się mu nie potrafią zarówno kobiety, jak i mężczyźni. Może właśnie dlatego wampiry znane w popkulturze z takich tytułów, jak Zmierzch czy Pamiętniki Wampirów są bardziej pociągające, niżeli straszne?
Nietoperz na ramieniu i czarna peleryna
Dracula doczekał się licznych ekranizacji, w tym nawet komediowej interpretacji z Leslie Nielsenem w roli hrabiego. Najbardziej znaną jest jednak ta z 1992, w której zobaczyć możemy Garyego Odlmana, Keanu Reevesa, Anthonyego Hopkinsa i Winonę Ryder. Wcześniej Draculę grał Christopher Lee w 1958 roku i Bela Lugosi w 1931. Najnowszą z ekranizacji jest Dracula – Historia nieznana, która nawiązuje do pochodzenia samego Draculi, a nie do historii przedstawionej przez Stokera. Hrabia miał być inspirowany postacią historyczną – Wladem Palownikiem. Mają o tym świadczyć wyprawy wojenne do Turcji czy umiejscowienie zamku.
Horror z krwi i kości
Draculi nie da się nie znać. Jest to klasyka grozy, o której słyszeli nawet stroniący od opowieści z siłami ciemności w tle. Autor stworzył niepowtarzalne, kultowe postaci. Van Helsing doczekał się swojego własnego filmu, a nawet mangi o nazwie Hellsing, w której oczywiście walczy się z wampirami. I choć Dracula nie był pierwszą książką o krwiopijcach, to z pewnością jest tą najbardziej znaną i przez wielu uważaną za bezkonkurencyjnie najlepszą. Może o tym świadczyć fakt, że od nazwiska autora powstała nazwa nagrody przyznawanej twórcom literatury grozy – Nagroda Brama Stokera, za którą odpowiada Horror Writers Association. Warto też wspomnieć, że najwięcej statuetek posiada Stephen King.
Zapraszamy do zapoznania się z recenzją książki Wyborny Trup.
