W świecie, w którym jesteś mechanikiem a Twoja chęć niesienia pomocy innym uznawana jest za grzech i wysoce karana, pozostaje zrobić tylko jedno… Chwycić swój klucz francuski i “wyregulować” fanatyków.
O grze
Iconoclasts to gra autorstwa Joakima Sandberga (znanego także pod pseudonimem Konjak). Stylizowana na 16-bitowe produkcje z dawnych lat metroidvania przedstawia historię młodej dziewczyny imieniem Robin, która pragnie odkryć, dlaczego jej bezinteresowna pomoc ludziom została uznana za niezgodą z prawem.
Iconoclasts – zarys fabularny
Nasza bohaterka żyje w świecie rządzonym przez fanatyków religijnych. Nastolatka, córka mechanika pragnie (jak niegdyś jej ojciec) nieść pomoc innym. Niestety, musi robić to w sekrecie, gdyż narzucony przez tajemniczą organizację o nazwie One Concern porządek zakazuje ludziom wykonywania zawodów, które “nie są dla nich przeznaczone”. Karą za nieprzestrzeganie prawa są publiczne egzekucje. Robin udaje się jednak zbiec, co stawia ja w pozycji jednej z najbardziej poszukiwanych osób. Dziewczyna musi zrobić wszystko co w jej mocy aby uratować siebie i swoich bliskich oraz przywrócić ład.
Rozgrywka
Gra jest stylizowana na starsze produkcje. Za prostą grafiką znajdziemy jednak wciągającą i niejednokrotnie zaskakującą warstwę fabularną (parę razy ze zdziwienia zdarzyło mi się zaliczyć “opad szczęki”). W trakcie naszej wędrówki poznamy wiele barwnych postaci. Znajdziemy wśród nich zwykłych mieszkańców, którzy boją się kary za “grzechy”, szalonych naukowców, zaślepionych fanatyków czy też czarne charaktery oraz ludzi doświadczonych przez los (zgotowany im przez władzę). Poza wątkiem głównym poznamy także historie bohaterów, którzy będą nam towarzyszyć. Wszelkie historie przedstawione w tej produkcji, chociaż z pozoru ze sobą nie związane w pewnym momencie łącza się w zwięzłą całość i świetnie przenikają ze zwrotami akcji.
Rozgrywka zdaje się nie odchodzić od tej w większości metroidvanii. Poruszając się po rozbudowanym świecie 2D rozwiązujemy zagadki, które pozwalają nam na dostanie się do zamkniętych miejsc. Są one na tyle rozbudowane i skonstruowane w taki sposób, że nie sposób się przy nich nudzić. Nierzadko musimy wytężyć nasz umysł aby znaleźć rozwiązanie. Poprzez odblokowywanie nowych umiejętności (takich jak granatnik w pistolecie czy naładowanie się elektrycznością), będziemy w stanie dotrzeć do wielu niedostępnych wcześniej lokacji.
System walki jest dosyć prosty w porównaniu do całej reszty. Walka z podstawowymi przeciwnikami nie stanowi często żadnego wyzwania. W zabijaniu zwykłych stworów pomaga nam automatyczne namierzanie. Oponentów w postaci ludzi zabijemy natomiast przy wykorzystaniu naszego położenia czy też specjalnych umiejętności, które nie wymagają od nas większego wysiłku (przykładowo na pewnych przeciwników wystarczy zmiana trybu strzelania ze zwykłego na granatnik) .
Niektórzy z przeciwników blokują nasze ciosy, wtedy musimy cierpliwie poczekać na odpowiedni moment i odbić ich pociski za pomocą naszego klucza francuskiego poprzez obracanie nim.
Bossowie
Zdecydowanie największym plusem gry są bossowie. Każda walka odznacza się odmienną mechaniką i często aby wygrać musimy najpierw rozpracować ruchy przeciwnika (nauka unikania ataków i wyczekiwania odpowiednich momentów, w czasie których możemy zranić przeciwnika to chleb powszedni w tym tytule). Potyczki odbywają się na specjalnie wyznaczonych do tego arenach, które są równie różnorodne, co nasi oponenci (wiele z plansz wymaga od nas wykorzystania umiejętności ,np użycia naszego klucza do szybszego poruszania się wokół przeciwnika po specjalnie ułożonych liniach). W trakcie zabawy zmierzymy się z około 20 bossami i mini-bossami.
Mechanika
Oprócz potyczek i warstwy fabularnej gra oferuje nam także system ulepszeń w postaci stołów szalonych wynalazców. Podczas podróżowania po świecie Iconoclasts zbieramy ze skrzynek surowce oraz schematy ulepszeń. Niektóre z nich pozwalają nam na przyjęcie dodatkowego ciosu bez straty zdrowia, umożliwiają nam szybsze poruszanie się, czy też pozwalają na dłuższy czas pozostać naładowanym przez energię elektryczną. Część naukowców zaoferuje nam ulepszenie naszego klucza francuskiego. Otwiera to przed nami nowe ścieżki, dzięki którym dostaniemy się w poprzednio niedostępne miejsca.
Czasami w nasze ręce zostanie oddana inna postać, która wyróżnia się zupełnie innym zestawem umiejętności. Są to jednak tylko epizody, w których nasi bohaterowie zostają rozdzieleni, ale niemniej jest to całkiem miła odmiana.
Niektóre z mechanik zostały przedstawione w trailerze:
Świat
Świat, który zostaje nam przedstawiony w Iconoclasts jest stworzony za pomocą pozornie prostej grafiki 2D. Bogate w detale lokacje, które świetnie prezentują się w ruchu, cudowne animacje postaci (które w trakcie rozmowy żywo gestykulują czy też wykonują zadziwiające akcje) a wszystko to przedstawione za pomocą bogatej palety wyrazistych barw.
Każda z lokacji charakteryzuje się nieco odmiennym stylem, a w trakcie rozgrywki mogą w nich zajść pewne zmiany (np. zniszczenie niektórych budynków). Każde z miejsc różni się także muzyką, która została utrzymana w stylistyce retro.
Okiem autora
Jako człowiek, który w ostatnim czasie pochyla się głównie nad produkcjami niezależnymi, Iconoclasts zaskoczyło mnie obfitością fabularną zamkniętą w ramach “rozpikselowanej” grafiki, z której znany jest Joakim Sandberg. Zdecydowanie polecam wszystkim fanom roguelików oraz metroidvanii. Podczas rozgrywki nie nudziłem się ani razu, a zwroty akcji często doprowadzały do niedowierzania. Iconoclasts to zdecydowanie kawał dobrej gry!
