Jednym z największych tegorocznych przegranych podczas gali rozdania Oscarów okazał się film z dziewięcioma nominacjami i ani jedną statuetką. Historia, która nie została doceniona przez jury, to wiejska codzienność na jednej z irlandzkich wysp w filmie Duchy Inisherin. Dzieło spokojne, proste, a przy tym niesamowicie intrygujące i skłaniające do przemyśleń.
Pochwała wiejskiej codzienności
Duchy Inisherin to tragikomedia nagrywana w Wielkiej Brytanii, której akcja rozgrywa się na jednej z wysp, pod koniec irlandzkiej wojny domowej. Jako widzowie, mamy świadomość, że w tle zachodzą ważne zmiany społeczne i polityczne. Słyszymy wybuchy, a także dowiadujemy się o planowanych egzekucjach, jednak wciąż niewzruszeni zajmujemy się codziennym życiem mieszkańców wyspy. Czym są dla nas odlegli skazańcy, w porównaniu do smutnej historii ukochanej oślicy głównego bohatera?
Wolna akcja
Reżyser i scenarzysta filmu, Martin McDonagh, przedstawia nam opowieść o rozpadzie długoletniej przyjaźni dwóch mężczyzn. Średnio rozgarnięty Padraic (Colin Farrell) jest centrum rozgrywającej się akcji. Mężczyzna nie potrafi zrozumieć, dlaczego jego zażyła relacja z Colmem (Brendan Gleeson), utalentowanym muzykiem, się popsuła. Historia dawnych przyjaciół nie tworzy przepełnionego akcją kina, wręcz przeciwnie. Obraz pozwala nam napawać się widokami pięknych klifów, poczuć klimat irlandzkiego pubu, a także zauważyć trudy życia miejscowego głupka. Postacie budujące historię, są idealnie przemyślane, każda z nich ma swoje problemy i marzenia. Podczas gdy Colm chce stworzyć wybitne dzieło, Padraic szuka tylko bliskości drugiego człowieka.
Zmieszanie
Film bawi świetnymi dialogami, smuci i skłania do przemyśleń. Przez ciszę i prostotę, pozwala nam odczuwać codzienne dramaty mieszkańców i dać się zaskoczyć rozwojem akcji. Do ostatniej chwili nie wiemy czego się spodziewać, jeśli nawet jeden z bohaterów nas uprzedzi o swoich planach, nie potrafimy mu uwierzyć. Przez prawie dwie godziny możemy napawać się wspaniałą muzyką i pięknym obrazem. Warta zauważenia jest również fenomenalna gra aktorska. Każda z postaci pojawiająca się na ekranie, przykuwa wzrok i prezentuje się przy tym wybitnie. Chociaż klatki przesuwają się bez pośpiechu, z pozoru prosta historia zaczyna się przeradzać w dziwaczne i piękne widowisko.
