Maj w polskich kinach obfituje w wyczekiwane premiery filmowe. Oto kilka propozycji tytułów, które warto zobaczyć w tym miesiącu!
Królestwo Planety Małp (10 maja)
Kolejna część kultowej franczyzy science-fiction Planeta małp ma zapoczątkować nową trylogię z tej serii. Ma być to jednocześnie najdłuższy dotychczasowy film z tego uniwersum — potrwa ponad dwie godziny. Reżyserią zajął się Wes Ball, odpowiedzialny również za popularną trylogię Więzień labiryntu.
Fabuła tej części rozgrywa się kilka pokoleń po poprzedzającej ją Wojnie o planetę małp. W świecie zdominowanym przez małpy ludzie zostali zepchnięci na margines. Wciąż jednak toczy się międzygatunkowy konflikt — tym razem nie tylko o władzę i terytorium, ale także o umiejętności, które pozwoliłyby małpom na ostateczne zwycięstwo nad ludźmi. Na czele największego z małpich klanów stoi Proximus Cezar (Kevin Durand), tytułujący się imieniem dobrze znanego fanom poprzednich części wodza. Nie cofnie się przed niczym, aby zagwarantować sobie niezachwianą władzę. Przeciwko jego tyrańskim rządom zbuntuje się jednak protagonista tej części — Noa (Owen Teague), szympans dążący do pokoju między nacjami. W walce o sprawiedliwość towarzyszyć mu będzie Mae (Freya Allan), przedstawicielka gatunku ludzi.
Powoli (17 maja)
Nagrodzony za reżyserię na festiwalu Sundance film litewskiej reżyserki Mariji Kavtaradze. Głównymi bohaterami melodramatu są tancerka Elena (Greta Grinevičiūtė) oraz tłumacz języka migowego Dovydas (Kęstutis Cicėnas). Fabuła opowiada historię ich prób zbudowania wspólnie związku i bliskości. Twórcy poruszają przy tym niestandardowy w kinie romantycznym temat — Dovydas jest osobą aseksualną, podczas gdy Elena przywykła do nawiązywania swobodnych romansów. Próbując stworzyć relację, oboje bohaterów uczy się na nowo intymności. Poznają przy tym lepiej nie tylko tę drugą osobę, ale także siebie samych.
Opowieść z wyczuciem porusza kwestię złożoności romantycznych relacji. Osią fabuły czyni rozważania nad współgraniem różnych sfer związku, próby i błędy na drodze do zbudowania relacji, pracę nad wzajemnym zrozumieniem. Pełna gama emocji i wrażeń zdaje się być gwarantowana.
Monster (17 maja)
Produkcja uhonorowana Złotą Palmą za najlepszy scenariusz na festiwalu w Cannes. Film łączy w sobie elementy dramatu psychologicznego, thrillera i kryminału. Reżyserem jest japoński twórca Hirokazu Koreeda, którego produkcje od lat cieszą się uznaniem w Cannes.
Monster opowiada jedną historię z trzech perspektyw: matki, dziecka oraz nauczyciela. Saori (Sakura Andō) to wdowa samotnie wychowująca syna, Minato (Sōya Kurokawa). Zależy jej na tym, by chłopiec dorastał w jak najlepszych warunkach. Gdy Minato zaczyna dziwnie się zachowywać, Saori dostrzega, że coś jest nie tak. Kobieta uważa, że winny temu jest Michitoshi Hori (Eita Nagayama) — nauczyciel, którego podejrzewa o znęcanie się nad swoim synem. Podczas konfrontacji pedagog informuje ją jednak, że to Minato prześladuje innego ucznia, Yoriego (Hinata Hiiragi). Pełną niejasności sprawę prawdziwie komplikuje zaginięcie Minato. Poprzez opowiedzenie historii oczami Saori, pana Horiego i Yoriego twórcy stopniowo odsłaniają kolejne karty tej zagadkowej i niejednoznacznej opowieści.
Furiosa: Saga Mad Max (24 maja)
Kolejny tytuł z kultowej postapokaliptycznej serii. Za reżyserią stoi odpowiedzialny za spektakularny sukces poprzedniej części Mad Max: Na drodze gniewu George Miller. Dzięki nowej historii fani serii będą mogli bliżej poznać przeszłość niektórych kultowych już dla franczyzy postaci.
Akcja filmu rozgrywa się przed wydarzeniami z poprzedniej części, gdy świat stoi na granicy upadku. Tytułowa Furiosa (Anya Taylor-Joy) jako młoda dziewczyna zostaje uprowadzona z Zielonego Miejsca Wielu Matek. Wpada w ręce Hordy Bikerów, na czele której stoi Dementus (Chris Hemsworth). Po przebyciu Pustkowi grupa dociera do Cytadeli, gdzie rządy sprawuje Wieczny Joe (Lachy Hulme). Między dwoma tyranami rozpoczyna się krwawa walka o władzę. Tymczasem Furiosa musi przetrwać wiele prób, jednocześnie próbując zdobyć środki, które umożliwią jej powrót do domu.
Jutro będzie nasze (24 maja)
Komediodramat, który we Włoszech prześcignął popularnością Barbie i Oppenheimera. Za jego reżyserię odpowiada komiczka i aktorka Paola Cortellesi. Gra ona również główną rolę, Do stworzenia tej opowieści zainspirowała ją historia własnej babci.
Akcja rozgrywa się w powojennym Rzymie. Włochy pogrążone są w kryzysie, a społeczeństwem rządzi patriarchat. Jego ponurym zobrazowaniem jest historia głównej bohaterki, Delii, tkwiącej w przemocowym małżeństwie. Poniżana i ograniczana bohaterka w końcu mówi dość, postanawiając zbuntować się przeciwko mężowi i tym samym społecznej niesprawiedliwości. Chce walczyć o przyszłość swoją i swojej córki. W ślad za nią idą inne kobiety.
Jutro będzie nasze to feministyczna historia o zbiorowym przebudzeniu, w swej formie zarówno wzruszająca, jak i zabawna. Prezentuje ciężkie realia i dotyka bolesnych doświadczeń. Przy tym jednak jest to opowieść o sile i determinacji, pełna nadziei na zmianę i lepsze jutro. Mimo historycznego tła wciąż aktualna i uniwersalna — poprzez ducha przeszłości pokazująca, że nasza przyszłość leży w naszych własnych rękach.
Jedno życie (31 maja)
Dramat biograficzny w reżyserii Jamesa Hawesa. Opowiada o Nicholasie Wintonie, który w przededniu drugiej wojny światowej przyczynił się do uratowania 669 żydowskich dzieci z okupowanej przez Niemców Czechosłowacji. W obsadzie znalazły się takie brytyjskie gwiazdy jak Anthony Hopkins, Helena Bonham Carter i Jonathan Pryce.
Akcja rozpoczyna się w 1938 roku, kilka tygodni po podpisaniu układu monachijskiego. Będący maklerem giełdowym Nicholas Winton (Johnny Flynn) przyjeżdża do Bratysławy. Spotyka tam rodziny, które w obawie przed prześladowaniami ze strony nazistów uciekły z Niemiec bądź Austrii. Wiele z nich stanowią Żydzi. Wspierany przez innych działaczy humanitarnych Winton organizuje akcję Kindertransport, mającą zapewnić dzieciom azyl w Wielkiej Brytanii. Walczy przy tym z angielską biurokracją, ale przede wszystkim z czasem. Pięćdziesiąt lat później 79-letni Winton (Anthony Hopkins) podczas porządków na strychu znajduje stare dokumenty z czasów akcji. Mimo tego, jak wiele udało mu się zrobić, nadal obwinia się, że nie był w stanie uratować większej liczby osób. Niespodziewanie jednak otrzymuje szansę, by po latach spotkać się z niektórymi z ocalałych.
