Wino to jeden z najstarszych napojów na świecie, którego historia sięga starożytnych cywilizacji. Przez wieki było ważnym elementem kultury, religii i codziennego życia, a dziś łączy tradycję z nowoczesnymi metodami produkcji.
Babilon i Egipt
Już w zapiskach babilońskich z ok. 2750 r. p.n.e. oraz w źródłach egipskich można znaleźć dowody na to, że starożytne cywilizacje znały i wykorzystywały wino. Wśród Sumerów upijanie się winem było społecznie akceptowalne i z chęcią kultywowane, ponieważ robili to nawet bogowie. Egipskie malowidła ilustrują spożywanie, jak i wytwarzanie wina. Odkryto nawet amfory z wygrawerowanym rocznikiem i regionem wina, które zakopane było w grobowcu Tutenchamona. Babilończycy wykorzystywali je podczas ceremonii, wierząc, że wino łączy ich z bóstwami. W Egipcie natomiast wino symbolizowało nieśmiertelność i odrodzenie, dlatego często znajdowało się w grobowcach władców jako dar dla zmarłych w życiu pozagrobowym.
Grecja
Wino trafiło do Grecji prawdopodobnie około 2000–1500 lat p.n.e., za sprawą Tracji lub Azji Mniejszej. Podczas słynnych greckich sympozjonów uczestnicy raczyli się winem rozcieńczonym wodą, które serwowano w specjalnych naczyniach nazywanych kraterami. Nad mieszaniem wina czuwał sympozjarcha, który odpowiedzialny był za odpowiednie dobranie proporcji i pierwszy toast. Jedyny akceptowalny zwyczaj picia wina w czystej postaci odbywał się na uczcie w celu wzniesienia toastu za Dionizosa. W starożytnej Grecji nie fermentowano wina, jednak w celu wydłużenia jego świeżości mieszano je z miodem bądź ziołami. Ponadto Grecy zaczęli rozwijać techniki uprawy winorośli oraz produkcji wina, co przyczyniło się do rozkwitu winiarstwa, które stało się jednym z filarów ich gospodarki i kultury.
Rzym
Niegdyś w Rzymie zabraniano kobietom picia wina, pod groźbą chłosty. Natomiast miały pozwolenie na spożywanie passum, czyli wywaru z rodzynek. Wino było składane w ramach ofiary bogom. Jednak zwyczaj ten uległ zmianie, gdy wino zaczęło odgrywać coraz większą rolę w codziennym życiu Rzymian. Z czasem zakazy wobec kobiet złagodzono, a wino stało się powszechnym napojem we wszystkich warstwach społecznych. W okresie cesarstwa spożywanie wina było nie tylko akceptowane, ale wręcz celebrowane, a uczty i bankiety nie mogły się bez niego obyć. Wino uważano za produkt codziennego użytku, ale także symbol statusu – najdroższe roczniki przechowywano w specjalnych piwnicach i serwowano tylko wybranym gościom.
Średniowieczna produkcja wina
W średniowieczu za produkcję wina odpowiadali głównie mnisi chrześcijańskich zakonów, szczególnie benedyktyni i cystersi. W średniowiecznej Europie wino było przeważnie napojem spożywanym przez osoby duchowne i wyższe warstwy społeczne. Chłopi i niższe klasy piły głównie piwo lub napary z ziół, ponieważ dobrej jakości wino było trudno dostępne i kosztowne. Wino służyło nie tylko do spożycia codziennego, ale także do celów liturgicznych, co jeszcze bardziej zwiększało jego prestiż. Wino często mieszano z przyprawami lub miodem by poprawić jego smak i przedłużyć trwałość. Nie było butelkowane jak dziś, a przechowywano je głównie w beczkach.
Współczesne wino
Współczesna produkcja wina opiera się na precyzyjnie opracowanych metodach. Nauka zajmująca się tworzeniem tego trunku nosi nazwę enologii. Ściśle opracowane receptury win sprawiają, że każda butelka cechuje się powtarzalną jakością, wyważonym smakiem i charakterystycznym profilem odpowiadającym zamierzeniom winiarza. Choć dzisiejsze winiarstwo korzysta z osiągnięć nowoczesnej technologii i nauki, jego fundamenty sięgają lata wstecz. Wiele technik i zwyczajów ma swoje korzenie w starożytnych cywilizacjach, a dzisiejsze wino to połączenie historii i nowoczesności.
