Paragwaj rzadko pojawia się w przewodnikach jako główny cel podróży po Ameryce Południowej. Leży między Brazylią, Argentyną i Boliwią, bez dostępu do morza, i często znika w cieniu swoich bardziej znanych sąsiadów. Ale właśnie dzięki temu pozostaje autentyczny i niepoznany przez masową turystykę. To kraj wielu kontrastów, spokojnego tempa życia i ciekawych historii.
Historia Paragwaju
Paragwaj przez wieki był domem dla ludów Guarani. Ich język i kultura przetrwały do dziś i są integralną częścią życia mieszkańców. Gdy w XVI wieku na te ziemie dotarli Hiszpanie, nie założyli tu wielkich kolonii ani miast, raczej małe osady. W 1537 roku powstała Asunción, dzisiejsza stolica, jedna z pierwszych osad w europejskim stylu. W XIX wieku Paragwaj znalazł się w jednym z największych konfliktów w historii Ameryki Południowej – Wojnie o Trójprzymierze. Walcząc z Brazylią, Argentyną i Urugwajem, kraj poniósł katastrofalne straty zarówno terytorialne, jak i ludnościowe, 90% mężczyzn nie przeżyło tego konfliktu. Po wojnie przez wiele lat podnosił się z ruin, co wpłynęło na jego izolację i powolny rozwój w porównaniu do sąsiadów. Dziś Paragwaj to stabilna republika, której mieszkańcy kultywują tradycję, język i lokalną tożsamość. Nie znajdziemy tu typowych, wielkich atrakcji turystycznych, ale za to możemy chłonąć autentyczny klimat kraju.
Kraj dwóch języków i jednej kultury
Jedną z najbardziej zaskakujących rzeczy w Paragwaju jest to, że większość mieszkańców posługuje się zarówno hiszpańskim, jak i guarani. Guarani to język rdzennych mieszkańców, który mimo kolonizacji nie zaniknął, a wręcz przeciwnie, stał się oficjalnym językiem państwowym obok hiszpańskiego. W praktyce, w codziennych rozmowach często miesza się oba języki.
Asunción, najspokojniejsza stolica na kontynencie
Asunción nie jest miastem tętniącym życiem, wypełnionym wieżowcami czy monumentalnymi zabytkami. Ale ma swój urok, kolonialne budynki, bulwary nad rzeką i lokalne rynki sprawiają, że można poczuć prawdziwy klimat kraju. Życie skupia się wokół społeczności, a większość czasu spędza się na placach, w kawiarniach i wśród ulicznych sprzedawców. Warto odwiedzić Pałac López, który pełni funkcję siedziby prezydenta, a także Mercado 4 ogromny, chaotyczny, ale fascynujący targ, gdzie można znaleźć dosłownie wszystko: od owoców po amulety i elektronikę.
Ruiny jezuickie
Na południu kraju znajdują się ruiny dawnych misji jezuickich, Trinidad i Jesús de Tavarangue. Te dobrze zachowane pozostałości po koloniach z XVII i XVIII wieku są ciekawym przykładem współpracy misjonarzy z rdzenną ludnością. Jezuici stworzyli tu osady, które miały być samowystarczalne, z własnymi szkołami, warsztatami i miejscami kultu. Dziś spacer między ceglanymi murami i kościołami porośniętymi mchem pozwala spotkać się z historią, najlepiej wybrać się tam szczególnie wieczorem, gdy ruiny są podświetlane.
Region Chaco
Zachodnia część Paragwaju, zwana Gran Chaco, to miejsce niekojarzące się z zielonymi lasami Ameryki Południowej. Rozległe, półpustynne obszary zamieszkują liczne gatunki zwierząt, w tym jaguary i pancerniki. Miejsce to jest niemal niezamieszkane, ale swoją społeczność stworzyli tu mennonici, potomkowie niemieckich, kanadyjskich i rosyjskich osadników, którzy przybyli tu w XX wieku. Żyją w zamkniętych koloniach, uprawiają ziemię, hodują bydło i pielęgnują swoje zwyczaje. Chaco to dobre miejsce dla miłośników przyrody ale innej niż ta zielona z okładek podręczników.
Park Narodowy Ybycuí
Park Narodowy Ybycuí to miejsce będące zupełnym kontrastem do Chaco. Pełne zieleni, wodospadów, tropikalnych drzew i ścieżek trekkingowych. Jest tu też stara huta żelaza z XIX wieku, świadectwo prób industrializacji kraju. Park zamieszkują tukany, małpy i wiele innych gatunków zwierząt. To idealna propozycja na jednodniową wycieczkę z Asunción.
Paragwaj od kuchni
Podróżując po Paragwaju, warto spróbować lokalnych dań. Popularne są empanadas, smażone pierogi z mięsem lub serem, sopa paraguaya, ciasto kukurydziane z serem i cebulą, oraz chipa, serowe bułki sprzedawane niemal na każdym rogu.
Jeśli chodzi o napoje, tutaj, tak jak w Argentynie, popularna jest yerba mate, a najczęstszą formą jej podania jest terere, zimna wersja yerby, często podawana z lodem i ziołami. W upalne dni to lokalny sposób na przetrwanie.
